"Η σελίδα αυτή είναι αφιερωμένη περισσότερο σ' εκείνους τους ανθρώπους που αναγκάζονται και ζουν μακρυά από τον τόπο που γεννήθηκαν, κατάγονται και αγαπούν, τα Πιέρια Όρη, εκεί που γεννήθηκε και έζησε ο μυθικός Ορφέας και οι προστάτιδες της ποίησης, της μουσικής, του τραγουδιού και του χορού Εννέα Μούσες, εκεί που το μελωδικό τους τραγούδι αντηχεί ακόμα μέσα στις κατάφυτες πλαγιές, τα ήμερα ρέματα και τα ψηλά δέντρα ..."
Άγιος Δημήτριος Σφηκιάς (Παλαιοχριστιανική Βασιλική Β' και Παλαιοχριστιανική Βασιλική Α')
Μνημείο που μαρτυρεί την βαθειά σχέση του Χριστιανισμού με την περιοχή των Πιερίων Ορέων, είναι οι βυζαντινή (παλαιοχριστιανική) βασιλική του Αγ. Δημητρίου (Παλαιοχριστιανικές Βασιλικές είναι τεράστια επιμήκη οικοδομήματα, διαιρούμενα εσωτερικά με κιονοστοιχίες σε κλίτη, καταλήγοντας στην ανατολική μικρή πλευρά σε αψίδα ή κόγχη. Κυριάρχησαν τον 4ο και 5ο αιώνα και ο υπέροχος αυτός τύπος ναού είναι άμεσα συνδεδεμένος με την Αγία Ελένη, τη μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία σύμφωνα με την παράδοση ανήγειρε πλήθος βασιλικών στην Κωνσταντινούπολη, στην Παλαιστίνη, Βηθλεέμ, στον Πανάγιο Τάφο, στο Σινά στη Ρώμη και στην Ελλάδα).
Ο ναός ανακαινίσθηκε στον 12ο αιώνα και αγιογραφήθηκε τον 15ο. Από την παλαιοχριστιανική σώζωνται μόνο μερικά ερείπια και μέρος του δαπέδου.
(Από τα χαρακτηριστικά του ναού είναι η μονόκλιτη βασιλική με ορθογώνια -εσωτερικά και εξωτερικά- όψη, που φέρει στο εσωτερικό κτιστό σύνθρονο, η τρίκλιτη βασιλική, της οποίας αποκαλύφθηκαν το εξωτερικό περίγραμμα της κόγχης, το βόρειο και το νότιο κλίτος και τμήματα του νάρθηκα και του εξωνάρθηκα, ολόκληρο το κεντρικό κλίτος της βασιλικής που καλύπτεται από το σημερινό κατάγραφο μεταβυζαντινό ναό του Αγίου Δημητρίου, ο οποίος διαδέχθηκε προηγούμενο μεσοβυζαντινό. Από την περίοδο αυτή (12ος-13ος αιώνας) διασώθηκε στο εσωτερικό του ναού η κτητορική σύνθεση στο νότιο τοίχο του ιερού και η μορφή του Προδρόμου στο βόρειο τοίχο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου